Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wczoraj zdarzyło mi się coś niesłychanego. Gdy w czasie pobytu w małej, acz gospodarnej gminie na ziemi lubuskiej, gminie Szczaniec, rozmawiałem z wójtem Krzysztofem Neryngiem o tym, jak pomagać gminie, doznałem czegoś, czego nie przewidziałem, a mianowicie poznałem historię niebywałej postaci, wielkiej Polki, wielkiej wielkopolanki pani Emilii Szczanieckiej herbu Ossoria. Urodzona z początkiem XIX w., w roku 1804, przeżyła zaledwie, a może aż, bo jej biografia jest przebogata, 92 lata. Po tym czasie, gdy odprowadzano ją na cmentarz w Michorzewie, wyobraźcie sobie, kondukt żałobny liczył 12 km. Szlachetna postać, piękne rysy twarzy, a przede wszystkim piękny charakter i nieprzeciętny patriotyzm.
W trakcie powstania listopadowego, mając podówczas dwadzieścia parę lat, spieszy na pomoc powstańcom, organizując zbiórkę materiałów dla nich niezbędną. Trafia do Warszawy, tam zajmuje się wsparciem medycznym powstańców. Potem zostaje aresztowana, skazana. Odsiaduje wyrok, wreszcie wychodzi na wolność. Po wielu, wielu latach, w czasie powstania styczniowego ponownie idzie na pomoc powstańczej braci. Podówczas określana jest jako pochodnia miłości i poświęcenia.
Dlaczego o niej mówię? Dlatego, że pięknie społeczność szczaniecka ją uhonorowała. Dziękuję zatem mieszkańcom Szczańca, dziękuję burmistrzowi Neryngowi, dyrektorowi szkoły Jackowi Melnykowi, tym wszystkim, którzy dbają o tę pamięć. Tak trwa naród: w czynach (Dzwonek), działaniu i miłości. (Oklaski)
Jacek Kurzępa Poseł RP
Profesor Uniwersytetu Zielonogórskiego, doktor habilitowany, socjologi młodzieży, autor wielu programów dotyczących profilaktyki i wychowania. Autor kilku książek o deprywacja współczesnej młodzieży i sposobach poprawy sytuacji młodych polaków. Wielbiciel polskiej natury oraz niestrudzony ambasador Ziemi Lubuskiej. Poseł VIII i IX kadencji Sejmu RP.
